U evropskoj autoindustriji je sve manje entuzijazma i strasti. Ta dva čimbenika su nekad bila dva pokretača autoindustrije. Čak i na polju luksuznih sportskih automobila sve je manje modela koji oduzimaju dah kao nekad.
Iglu entuzijazma nekad su pokretali sajmovi automobila, pogotovo onaj u Ženevi, sjajni dizajneri, ali i finalisti u prestižnom izboru za automobil godine. Danas kada to više nije slučaj, pitamo se da li je Evropa kao nekadašnji predvodnik izgubila kompas?
Kada pogledate listu finalista u ovogodišnjem izboru za najbolji evropski automobil shvatite da nema uzbudljivog kandidata među njima. Od sedam kandidata za titulu, Evropa je spala na klonirane crossovere i bezidejna električna vozila.
Ako se pitamo može li neki od njih privući pažnju, odgovor je da može. Međutim, Evropa je spala na čini se nikad mršaviju listu kandidata kod kojih su strast i uzbuđenje ostali na margini nekadašnjih postulata automobilizma.
Ko su ovogodišnji kandidati?
Četiri crossovera od najmanjeg ka najvećem predstavljaju: Citroen C3, Alfa Romeo Junior, Dacia Duster i Cupra Terramar. Na drugoj strani obale, onoj gdje važi pravilo utičnice, nalazi se trojka električara: Hyundai Inster, Renault 5/Alpine A290 i Kia EV3.
Novi Citroen C3/e-C3, je više hatchback nego crossover, ali kretori su ga "podigli" i ubacili mu SUV elemente na branike, pa čak ga postavili na 17-inčne točkove od srednjeg paketa kako bi opravdao taj epitet koji će mu pomoći u plasmanu. Kod malog Francuza je možda uzbudljiva cijena, jer se električni model sa subvencijom u Francuskoj može dobiti za manje od 20.000 eura, dok njegova SUS izvedba starta s oko 15.000 eura, što je čak manje od evropskog bestsellera Dacije Sandero Stepway. Ipak, može li samo cijena biti adut za titulu automobila godine?
Najuzbudljije izgleda Alfa Romeo Junior, model koji je morao da promijeni prvobitno ime Milano, jer se ne proizvodi u Italiji i tako obmanjuje kupce. Junior može biti hibrid ili potpuno električni, a zadnji puta kada je italijanski brend osvojio ovu prestižnu titulu s modelom 147 za 2001. godinu strast i kreativnost su bile na vrhuncu marke.
Lista se nastavlja s robusnom Dacijom Duster, modelom koji je već u Poljskoj proglašen automobilom godine. Šta treća generacija rumunskog SUV-a može ponuditi od aduta evropskim sucima? Marka je etablirana, a auto je dizajnerski sazrio. Međutim, cijene su na račun svega veće nego prije. Da li je to dovoljno za evropsku porotu? 
Cupra Terramar, kao klon VW Tiguana izgleda jako dopadljivo, ali glomazan auto izvana i kompaktni i skučeni prostor iznutra koštaju više nego papreno. Cupri mimo svega u Evropi ide jako dobro, rast prodaje će zabilježiti i ove godine. Terramar između ostalog nudi plug-in hibridnu verziju koja može preći do 100 kilometara isključivo u električnom načinu rada. Iako je to zanimljivo, nije ništa posebno, pogotovo šta na tom polju nude kineski proizvođači.
U klanu "električara" nalaze se dva Korejca i jedan retro Francuz. Maleni Hyundai Inster smještaju u nišu subkompaktnih hatchbacka koji izgleda kao crossover, čija cijena u Evropi starta od 24.900 eura. Kia EV3 je već "ušićarila" titulu za crossover godine u izboru TopGeara. Britanci su presudili u korist ovog kompaktnog crossvera koji se izdvaja radikalnim dizajnom, prostranom i otmjenom unutrašnjošću. Emotivni Renault 5, koji se proizvodi i u sportskom "tijelu" zvanom Alpine A290, je Renaultov veliki adut u Evropi koja treba male formate i niske cijene. Ovo je jedini kandidat za električni na listi koji nema veze sa SUV predzankom kao svi ostali.
Šta čeka porotu?
Porotnicima, odnosno automobilskim novinarima uopšte nije lako. I preostalih 43 kandidata sa šire liste nisu bili za uže liste, jer je i tamo otprilike ista meta – isto odstojanje. Električni i crossover klonovi uglavnom, mada se recimo mogla lako provući nova Grande Panda.
Kriterij je definitivno opao u odnosu na prijanšnje godine, a krivca treba tražiti s druge strane, odnosno u autoindustriji, koja nije uspjela da predstavi vozila o kojim se bi godinama pričalo, kao što se to dešavalo sa bilo kojim izborom u prošlosti.
Blijeda i monotona slika automobilskog krajolika u Evropi zadnjih godina podcrtava još jednom da je prošlo mnogo vremena od kada je bilo koji pobjednik ostavio trajan utisak na porotu ili potencijalne kupce. To nas dovodi do zaključka da automobilske marke više uopšte ne pokušavaju ostaviti utisak na tržište, niti bar malo rizikovati i staviti na kocku djelić biznisa. Sve se svodi na igru na sigurno, mada danas više ništa nije sigurno kada je evropsko tržište u pitanju.